Piotr Młodożeniec – TBPI Poster

1885

Piotr Młodożeniec

rocznik 1956
urodzony w Warszawie
mieszka i tworzy w Warszawie
zajmuje się plakatem, grafiką, rysunkiem, ilustracją książkową i prasową oraz filmem animowanym

„Żyć, żeby tworzyć – tworzyć, żeby żyć”.

Studia artystyczne odbył w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uczęszczał m.in. do Pracowni Malarstwa prof. Teresy Pągowskiej oraz do Pracowni Ilustracji Książkowej prof. Janusza Stannego. Dyplom uzyskał w 1981 roku na Wydziale Grafiki w Pracowni Plakatu prof. Henryka Tomaszewskiego. Jeden z wybitniejszych przedstawicieli polskiej szkoły plakatu. W latach 1992–2003 prowadził wraz z Markiem Sobczykiem studio artystyczne „Zafryki”, zajmujące się plakatem, ilustracją oraz grafiką użytkową.

Najważniejsze jego wystawy indywidualne zorganizowane zostały w Krakowie, Warszawie i we Wrocławiu. Wystawiał również wraz ze swoim ojcem Janem i bratem Stanisławem w takich ośrodkach jak Berlin, Nowy Jork, Toronto, Sopot, Warszawa, a także w ramach studia „Zafryki” – Bydgoszcz, Lipsk, Lublana, Osaka i Warszawa.

Najważniejsze nagrody i wyróżnienia: Najlepszy Plakat Warszawy, 1982; I nagroda na Festiwalu Plakatu, Chaumont, 1993; brązowy medal na IV Międzynarodowym Triennale Plakatu, Toyama, 1994; srebrny medal na XVI Międzynarodowym Biennale Plakatu, Warszawa, 1998; Nagroda ICOGARDA na Międzynarodowej Wystawie Plakatu, Chaumont, 2008; brązowy medal na IX Międzynarodowym Triennale Plakatu, Toyama, 2009; srebrny medal na XXIII Międzynarodowym Biennale Plakatu, Warszawa, 2012.

Cechą rozpoznawalną plakatów Piotra Młodożeńca jest styl plastyczny naśladujący uliczne graffiti. Artysta stosuje środki wyrazu plastycznego oparte na technikach rysunkowych lub graficznych. Wykorzystuje odręczną, zamaszystą, często grubą kreskę, swobodnie kształtowaną plamę barwną lub środki właściwe dla technik graficznych i komputerowych. Formę wizualną poddaje tak daleko posuniętej syntezie, że zamienia się ona w znak plastyczny. Dużą rolę, niekiedy najważniejszą, odgrywają elementy liternicze. U podłoża jego indywidualnego stylu legły formuły plastyczne pop-artu lat 60. i 70., neoekspresjonizmu lat 80., a także styl malarski Jana Młodożeńca i Henryka Tomaszewskiego.