Strona główna Albumy

Mirosław Urbaniak – TBPI Comic Book

Przez

Redakcja

2020.09.24

1976

Mirosław Urbaniak

pseudonim Miras
rocznik 1965
urodzony w Oświęcimiu
mieszka i tworzy w Londynie
specjalizuje się w ilustracji i komiksie

„Kocham opowieści. I kocham obrazki. Najbardziej kocham opowieści obrazkowe”.

Studiował komunikację wizualną na Zamiejscowym Wydziale Grafiki w Katowicach Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1990 roku uzyskał dyplom w pracowni prof. Michała Klisia. Brał udział w wystawach w Warszawie, Paryżu i Brukseli. Prowadzi w Londynie studio Dots & Spots Ltd, w którym tworzy storyboardy i wizualizacje dla branży reklamowej.

Najważniejsze publikacje: „Un Western dans la Poche” (scen. i rys.), Caravelle/Glénat, 2005; „Jestem polskim Wikingiem”, „Newsweek”, 2009; „Biedronka” (scen. i rys.) w albumie „Powstanie ‘44 w komiksie. Antologia prac konkursowych 2009”, Egmont, 2010; „Doc Jackall & Miss Hype” (scen. i rys.), Caravelle/Glénat, 2010; „Harmonijka” (rys.), scen. P. Charlot, G. Szłapczyński, Glénat, 2012; „Ja Kosior”, (rys.), scen. P. Timofiejuk w „Praga Gada. O pokoju”, „Kominiarczyk” (rys.), scen. P. J. Olszewski, A. Pagliaro, „Anioł ze zdjęcia” (rys.), scen. M. Gajda, „Git Ptaki” (rys.), scen. P. J. Olszewski w „Praga Gada. O międzywojniu”, „Sardynki tańsze” (rys.), scen. P. J. Olszewski, „O honor rodu” (rys.), scen. P. J. Olszewski w „Praga Gada. Wiechem raz!”, Fundacja Animacja, 2014–2018.

Najważniejsze nagrody i wyróżnienia: 1. miejsce w konkursie na komiks o Powstaniu Warszawskim, Muzeum Powstania Warszawskiego, 2009.

Pojęciem, które często pojawia się w kontekście Mirosława Urbaniaka, jest elastyczność. Zmienia techniki, konwencje i kolorystykę, zawsze jednak niezmienny pozostaje doskonały warsztat i rozpoznawalna, miękka, pozbawiona ostrości kreska oraz malarskie, płynne przechodzenie kolorów – niezależnie od tego, czy są to żywe barwy, czy rasterowana czerń i biel o zmiennym nasileniu szarości.
Miras doskonale operuje tak światłocieniem w pastelowych, pełnych światła kadrach, jak i mocnymi kontrastami, bliskimi mandze albo przerysowanej stylistyce cartoons.
Jego styl charakteryzują uszczegółowione ilustracje, lecz zdarzają się celowo uproszczone rysunki z ledwie naszkicowanymi postaciami z przenikających się plam koloru lub też z pozbawionym zbędnych elementów tłem. Artysta bawi się konwencją komiksową, na przykład zmienne liternictwo przypisuje określonym postaciom: naziści „mówią” pismem gotyckim, a Chińczycy – pismem chińskim. Onomatopeje stają się częścią świata przedstawionego i na przykład przelatują przez nie różne przedmioty.
Charakterystyczne dla Mirasa są eksperymenty formalne z paskami różnej szerokości w obrębie tej samej strony czy z kadrem: umieszczone są w nim mniejsze kadry, przedstawiające inne plany czasowe, zbliżenia lub ujęcia z różnych kątów.
Niekiedy rezygnuje z zewnętrznej krawędzi kadru i dymek z wypowiedzią przechodzi w niezarysowaną część kartki nienależącą do komiksu lub rezygnuje z typowych kadrów i postacie pozbawione tła są jak przyklejone do czystej kartki.