Mieczysław Wasilewski – TBPI Poster

1554

Mieczysław Wasilewski

rocznik 1942
urodzony w Warszawie
mieszka i tworzy w Warszawie
zajmuje się plakatem, grafiką użytkową, ilustracją książkową i prasową

„Wystarczy słowo, reszta jest gadaniem”.
(Stanisław Jerzy Lec)

W latach 1960–1966 studiował na Wydziale Malarstwa i Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w Pracowni Plakatu prof. Henryka Tomaszewskiego. W 1971 roku został asystentem swojego promotora (do 1985), po czym prowadził samodzielnie Pracownię Projektowania Graficznego. Od 1995 roku kierował również Pracownią Grafiki i Plakatu w Europejskiej Akademii Sztuki w Warszawie. Obecnie prowadzi zajęcia z projektowania graficznego na kierunku grafika w Wyższej Szkole Informatyki Stosowanej i Zarządzania w Warszawie. Wykładał także na Uniwersytecie w Damaszku (1981–1982), w Wyższej Szkole Sztuk Stosowanych w Offenbachu (1989) oraz Instytucie Sztuki Użytkowej w Rovaniemi i Helsinkach (1991–1992).

Swoje prace pokazywał na licznych wystawach indywidualnych zorganizowanych w Basel, Berlinie, Brukseli, Essen, Guadalajarze, Hangzhou, Helsinkach, Kaliszu, Katowicach, La Serenie, Legnicy, Lublanie, Nowym Jorku, Offenbachu, Orleanie, Ostrowie Wielkopolskim, Paryżu, Portoryko, Providence, Rio de Janeiro, San Juan, Rovaniemi, Santiago, Słupsku, Sofii, Stuttgartcie, Teheranie, na Teneryfie, w Tokio, Viña del Mar, Warszawie i we Wrocławiu.

Najważniejsze nagrody i wyróżnienia: I nagroda za znak graficzny dla Zakładów Azotowych „Puławy”, 1966; I nagroda w konkursie „Kongres Kultury Polskiej”, 1966; I nagroda w konkursie na plakat „Świat współczesny” z okazji XX-lecia WAG-u, 1970; II nagroda w konkursie na plakat „500-lecie urodzin Kopernika”, 1970; I nagroda w konkursie na plakat PCK, 1971; Nagroda Polskiego Komitetu UNESCO na IV Międzynarodowym Biennale Plakatu, Warszawa, 1972; II nagroda w konkursie na plakat „Międzynarodowe Targi Poznańskie”, 1972; nagroda na V Biennale Plakatu Polskiego, Katowice, 1973; II nagroda w konkursie na plakat „Winobranie – Zielona Góra”, 1973; I nagroda i złoty medal na VI Międzynarodowym Biennale Plakatu, Warszawa, 1976; I nagroda w międzynarodowym konkursie na plakat – „Kalendarz dla ONZ”, 1986; II nagroda na Biennale Plakatu Polskiego, Katowice, 1988; Srebrna Plakietka na Międzynarodowym Festiwalu Filmów, Chicago, 1988; nagroda specjalna na Międzynarodowym Biennale Plakatu, Chaumont, 1991; II nagroda w konkursie na plakat „50. rocznica powstania w getcie warszawskim”, 1993; I nagroda w konkursie na plakat „50. rocznica powstania warszawskiego”, 1994; srebrny medal na XIV Międzynarodowym Biennale Plakatu, Warszawa, 1994; srebrny medal na Międzynarodowym Triennale Plakatu Teatralnego, Sofia, 1996; I nagroda w konkursie na znak graficzny „Polska Książka na Targach Frankfurt nad Menem”, 1998; I nagroda w konkursie na plakat „Polonia 2000”, 1999; I nagroda w Międzynarodowym Konkursie na Znak Graficzny „POLFA”, 1999; I nagroda w konkursie na plakat „Polska w Unii Europejskiej”, 2003; nagroda główna na V Festiwalu Plakatu Polskiego, Kraków, 2005.

Mieczysław Wasilewski należy do grupy plakacistów przekształcających elementy wizualne w prosty znak graficzny – piktogram. Ascetyzm formalny, dyscyplina kompozycyjna, oparcie formy plastycznej na elementach zredukowanego rysunku i elementach typograficznych, ograniczenie struktury kolorystycznej, często do bieli i czerni lub do bardzo zawężonej palety barwnej, tworzą indywidualny styl plastycznej wypowiedzi artysty. Jego plakaty są swoistego rodzaju konstruktami graficzno-pojęciowymi odwołującymi się przede wszystkim do intelektu odbiorcy. Mimo postawy racjonalistycznej, jego prace nie są pozbawione cech improwizacji. Podstawową techniką stosowaną przez twórcę jest rysunek przy użyciu tuszu i pędzelka. Forma budowana jest szybko, kilkoma precyzyjnie postawionymi kreskami. Artysta podkreśla, że proces twórczy jest dla niego przetwarzaniem przedmiotu w piktogram, takim działaniem, w którym forma jest już nieomal odprzedmiotowiona. Procesowi poszukiwań towarzyszy paradoks zachodzący pomiędzy kontrolą a brakiem takiej kontroli; pomiędzy nieskrępowanym gestem, niespodzianką, a trzymaniem motywu w karbach rygoru formalnego.