Marek Turek – TBPI Comic Book

1925

Marek Turek

rocznik 1970
urodzony w Zabrzu
mieszka i tworzy w Gliwicach
specjalizuje się w komiksie, grafice i ilustracji

„Księżyc jest niebieski jak pomarańcza”.

Jest twórcą samorodnym, nie ma formalnego wykształcenia artystycznego. Publikował swoje prace w wielu magazynach w Polsce (np. „AQQ”, „Komiks Forum”, „KKK”, „Czas Komiksu”, „Krakers”, „Katastrofa”, „Ziniol”, „KGB”, „Zeszyty Komiksowe”) oraz za granicą (m.in. w Czechach, Macedonii, Słowenii, we Włoszech czy w USA).

Najważniejsze publikacje: „Small English-Italian Illustrated Dictionary”, De Falco, 2003; „Fastnachtspiel 1. Koniec początku”, Imago, 2003; „Fastnachtspiel 4. Infinitum”, Imago, 2006; „Międzyczas”, Timof i Cisi Wspólnicy, 2007; „Bajabongo”, Kultura Gniewu, 2008; „NeST”, Kultura Gniewu, 2012; „Bellmer. Niebiografia”, Kultura Gniewu, 2017.

Najważniejsze nagrody i wyróżnienia: Bronze Byzant, Macedonia, 2003; 3. miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Komiksu i Gier za komiks „Kiedy domy śnią” (scen. T. Kontny), Łódź, 2011; „Kryształowy Smok” za komiks „Para i dym” (scen. G. Janusz), Dni Fantastyki, Wrocław, 2014.

Marek Turek to jeden z najlepszych polskich twórców komiksów niemych. Umiejętnie opowiada wyłącznie za pomocą narracji wizualnej, wzbogacając ją o rozbudowaną warstwę metaforyczną i symboliczną.
Oscylując między kadrami realistycznymi i surrealistycznymi, zahaczając o oniryczność, artysta odnajduje się w różnych konwencjach: w fantastyce, kryminale noir czy grotesce.
Eksperymentuje ze stylami i technikami. W pracach Turka zdarzają się kadry przypominające negatyw, w innych przeważa biel, a jeszcze inne są zaczernione prawie do utraty czytelności.
Bardzo dopracowane, gęste od linii rysunki często są skontrastowane z oczyszczonymi ze zbędnych szczegółów kadrami, które w swojej ascetyczności, symbolice i skrótowej sile przekazu zbliżają się do plakatów. Turek wypracował własny styl, którego główną komponentą jest eksperymentowanie z kompozycją planszy, kontrastem, cieniem. Charakterystyczne dla niego są deformacje, częsta zmiana planów czy perspektywy.
Niezależnie od wartości artystyczno-estetycznej komiksy Turka zmuszają odbiorcę do rozwiązania intelektualno-graficznej zagadki i odszukania nawiązań do innych twórców. Widać inspiracje wydrapanymi nożykiem rysunkami Thomasa Otta, precyzyjnym zakreskowaniem kadru Andreasa czy złudzeniami optycznymi Mauritsa Cornelisa Eschera. Towarzysząca rysunkom Turka atmosfera zagrożenia i niepokoju, a także jego ekspresjonistyczna kreska odsyłają przede wszystkim do czarno-białych komiksów niemych Erica Drookera czy drzeworytów Lynda Warda.