Leszek Żebrowski – TBPI Poster

1886

Leszek Żebrowski

rocznik 1950
urodzony w Szczecinie
mieszka i tworzy w Szczecinie
zajmuje się plakatem, rysunkiem, malarstwem, grafiką artystyczną i wydawniczą oraz fotografią

„Sztuka jest po to, by ludzie byli lepsi”.

Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Projektowania Graficznego. W 1978 roku uzyskał dyplom w Pracowni Projektowania Graficznego prof. Jerzego Krechowicza. W latach 1995–2010 pracował dydaktycznie w Wyższej Szkole Sztuki Użytkowej w Szczecinie. Od 2010 roku prowadzi Pracownię Projektowania Plakatu i Ilustracji w Katedrze Grafiki Projektowej na Wydziale Sztuk Wizualnych Akademii Sztuki w Szczecinie.

Swoje prace pokazywał na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych, organizowanych m.in. w Ahrenshoop, Austin, Berlinie, Brnie, Bostonie, Chaumont, Chicago, Ganzhou, Helsinkach, Lahti, Mińsku, Mons, Moskwie, Osace, Paryżu, Rzeszowie, Sarajewie, Sofii, Szczecinie, Toyamie, Teheranie, Trnawie, Tuluzie i Warszawie.

Najważniejsze nagrody i wyróżnienia: Grand Prix Ogólnopolskiej Wystawy „Cztery pory roku”, Szczecinek, 1987; I nagroda na V Triennale Plakatu Politycznego, Mons, 1992; Nagroda Artystyczna Miasta Szczecina za działalność twórczą, 2002; nagroda Golden Bee na Międzynarodowym Biennale Projektowania Graficznego, VII Golden Bee, Moskwa, 2006; III nagroda na XI Międzynarodowym Biennale Plakatu Teatralnego, Rzeszów, 2007; II nagroda na X Międzynarodowym Biennale Plakatu, Teheran, 2009; brązowy medal na XXII Międzynarodowym Biennale Plakatu, Warszawa, 2010; Nagroda Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na V Międzynarodowym Biennale Plakatu Społeczno-Politycznego, Oświęcim, 2014; Nagroda Prezydenta Miasta Legnicy na Międzynarodowej Wystawie Rysunku Satyrycznego „SATYRYKON”, Legnica, 2016; tytuł Honorowego Ambasadora Szczecina, 2017.

Świat przedstawiony w plakatach Leszka Żebrowskiego to nasycone liryzmem znaki-metafory o dużym ładunku oddziaływania i sugestywnym przekazie treściowym. Twórca przede wszystkim skupia się na postaci ludzkiej ukazanej w popiersiowym kadrze. Konwencja taka pozwala mu wniknąć w cechy fizyczne i psychoemocjalne swoich bohaterów. Tym, co pozwala rozpoznać styl plastyczny artysty, jest perfekcyjny rysunek, niekiedy wręcz sterylny, linia okonturowująca formę, a także lokalnie kładziony, pozbawiony waloryzacji kolor. Powstają w ten sposób formy oczyszczone z wszelkich zbędnych elementów, przedstawione postaci i rzeczy ujawniają to, co w nich istotne, uniwersalne. Świat wizualnych wyobrażeń Leszka Żebrowskiego wyrasta z tradycji malarstwa romantyczno-symbolistycznego, ale jednocześnie spostrzec można u niego cechy malarstwa formistów i neofiguracji. Jak sam nadmienia, fascynuje go malarstwo Stanisława Ignacego Witkiewicza, Stefana Żechowskiego i Francisa Bacona. Artysta poszukuje monumentalnego, oszczędnego w formie i kolorze sposobu kształtowania elementów przedstawieniowych. Niekiedy jednakże ulega pokusie rozwinięcia niektórych elementów w czystą dekorację. Pod względem doboru mediów plastycznej wypowiedzi wykorzystuje przede wszystkim techniki rysunkowe (aerograf, pastel), ale eksperymentuje również z technikami graficznymi, w tym z grafiką komputerową.