Lech Majewski

• rocznik 1947
• urodzony w Olsztynie
• mieszka i tworzy w Warszawie
• zajmuje się plakatem, projektowaniem graficznym, grafiką warsztatową i rysunkiem

„Nawet jeżeli plakat nie zmienia świata, to trzeba pamiętać o jednej rzeczy – jest znakomitym zapisem miejsca, czasu i wydarzenia”.

Studia artystyczne odbył na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1972 roku uzyskał dyplom w Pracowni Plakatu prof. Henryka Tomaszewskiego. Obecnie na macierzystej uczelni kieruje Pracownią Komunikacji Wizualnej i Projektowania Plakatu w Katedrze Komunikacji Wizualnej. Prowadził wykłady i warsztaty w wielu uczelniach na całym świecie. Otrzymał tytuł doktora honoris causa na dwóch czeskich uniwersytetach – Univerzita Jana Evangelisty Purkyně w Uściu nad Łabą i Západočeská univerzita w Pilźnie. Pełni funkcję prezesa Międzynarodowego Biennale Plakatu w Warszawie.

Swoje prace pokazywał na licznych wystawach indywidualnych w kraju (Gdańsk, Hrubieszów, Kraków, Lublin, Olsztyn, Ostrów Wielkopolski, Radom, Rzeszów, Tarnów, Toruń, Warszawa, Wrocław i Zamość) oraz poza jego granicami (Ahmadabad, Besançon, Bruksela, Buenos Aires, Clermont-Ferrand, Échirolles, Grenoble, Gröningen, Halapa, Kurytyba, La Grenette in Sion, La Serena, Moskwa, Phnom Penh, Praga, Rio de Janeiro, Saigon, Santiago, Stambuł, Täysikuu, Teheran, Uście nad Łabą, Viña del Mar i Xalapa). Brał również udział w bardzo wielu wystawach zbiorowych, organizowanych m.in. w Brnie, Chaumont, Colorado, Échirolles, Helsinkach, Katowicach, Lahti, Meksyku, Osnabrücku, Paryżu, Peczu, Rio de Jainero, Toyamie i Warszawie.

Najważniejsze nagrody i wyróżnienia: II nagroda w Międzynarodowym Konkursie UNESCO na plakat „Świat godny nas” (z okazji 25-lecia UNESCO), 1971; wyróżnienie w międzynarodowym konkursie w Los Angeles na najlepszy plakat filmowy na świecie (zorganizowanym przez „The Hollywood Reporter”), 1980; I nagroda w konkursie na plakat „II Specjalna Sesja ONZ Poświęcona Rozbrojeniu”, 1981; Grand Prix, srebrny medal i nagroda specjalna na X Biennale Plakatu Polskiego, Katowice, 1983; nagroda specjalna na IX/X Międzynarodowym Biennale Plakatu, Warszawa, 1984; I nagroda w konkursie na plakat „Trzeźwość – Kultura – Bezpieczeństwo”, 1985; Nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży, 1986; I nagroda w konkursie na plakat „Międzynarodowy Konkurs Chopinowski”, 1987; II nagroda na II Międzynarodowym Salonie Plakatu, Paryż, 1987; I nagroda w konkursie „Najlepszy Plakat Warszawy 1986”, 1987; III nagroda na XVIII Ogólnopolskim Przeglądzie Plakatu Muzealnego i Ochrony Zabytków, Przemyśl, 1990; Nagroda Ministra Kultury Czech na XVI Biennale Grafiki Użytkowej, Brno, 1990; I nagroda na Festiwalu Plakatu Polskiego, Kraków, 2000; Nagroda ICOGRADA na Triennale Plakatu, Trnawa, 2003; nagroda specjalna na XXI Międzynarodowym Biennale Plakatu, Warszawa, 2008; nagroda specjalna na XXII Międzynarodowym Biennale Plakatu, Warszawa, 2010; srebrny medal na VII Międzynarodowym Triennale Plakatu, Sofia, 2013; złoty medal na Międzynarodowym Biennale Plakatu, Boliwia, 2013; brązowy medal na XXIV Międzynarodowym Biennale Plakatu, Warszawa, 2014.

Początkowo bardzo analityczne, z dbałością o oddanie szczegółów przedstawianego motywu, z czasem plakaty Lecha Majewskiego wskazywały na dążenie artysty do pogłębiania ascetyzmu wizualnego. Twórca zaczął poszukiwać form zagęszczonych do znaków plastycznych, oczyszczonych ze wszystkiego, co zbędne, pozbawionych estetyzującej maniery, szczerych w wyrazie, jakby przejętych z przestrzeni ulicy. Do rozpoznawalnych cech jego obecnego stylu należą: płaskie budowanie form przy zastosowaniu środków typowo rysunkowych lub graficznych, surowość kolorystyczna oparta na kontrastowym zestawieniu kilku barw (bieli, czerni, szarości, czerwieni, błękitów, fioletów), rozedrgana kompozycja, napięcie pomiędzy dużymi płaszczyznami neutralnego tła a wydobytym motywem przedstawieniowym, niosącym całe bogactwo znaczeń.

Galeria Lecha Majewskiego