Andrzej Janicki – TBPI Comic Book

Przez

2020.06.17

1742

Andrzej Janicki

rocznik 1966
urodzony w Bydgoszczy
zmarł 15 listopada 2021 roku
mieszkał i tworzył w Bydgoszczy
specjalizował się w komiksie, ilustracji i projektowaniu graficznym

„Komiks pojawił się w mojej głowie we wczesnym dzieciństwie. Nie wyobrażałem sobie, że mogę robić cokolwiek innego. Złota myśl dla młodszego pokolenia: nie trzeba być mistrzem, by zacząć, trzeba zacząć, by być mistrzem”.

Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy, specjalizacja dekoratorstwo, dyplom uzyskał w roku 1986. Brał udział w wystawach dotyczących komiksu m.in. we Francji, Włoszech, w Portugalii oraz Polsce. Publikował w licznych magazynach i antologiach. Razem z Romanem Maciejewskim, Jackiem Michalskim, Andrzejem Nowakowskim, Krzysztofem Różańskim, Michałem Śledzińskim i Jerzym Wróblewskim jest zaliczany do tzw. bydgoskich klasyków polskiego komiksu.

Najważniejsze publikacje: magazyn komiksowy „Awantura” (scen., rys. i okł.), Horus, 1990/1991; „Świat Gier Komputerowych” (scen. i rys.), Egmont, 1993/1994; „Antologia komiksu polskiego” (rys.), Egmont, 2000; „1981: Kopalnia Wujek” (rys.), scen. M. Jasiński, Zin Zin Press, 2006; „Red” (scen. i rys.), Ongrys, 2017; „Andrzej Janicki – Napalony na komiks” (scen. i rys.), Ongrys, 2017.

Najważniejsze nagrody i wyróżnienia: wyróżnienie w konkursie „Komiksy o tematyce ekonomicznej”, Fundacja Forum Obywatelskiego Rozwoju, Warszawa, 2008; kolejne wyróżnienie w tym samym konkursie w latach 2015 i 2018.

Techniki, jakimi posługuje się Andrzej Janicki, zmieniały się przez lata. Początkowo szkicował prace ołówkiem, a kolor nakładał farbami temperowymi lub tuszami kolorowymi; z czasem zaczął rysować tuszem lub flamastrami, zaś kolorować wyłącznie cyfrowo.
Bez zmian pozostała odważna, mocna kreska, stanowiąca o charakterystycznych wyrazistych twarzach bohaterów, niekiedy zbliżających się w swej konwencji do plakatu.
Dzięki umiejętnemu operowaniu światłem i cieniem postacie na stosunkowo płasko narysowanym tle zyskują niezwykły efekt wypukłości, w konsekwencji czego przypominają płaskorzeźby.
Janicki ekstremalnie wykorzystuje geometrię planszy, decydując się na niecodzienną kompozycję, dzięki której niektóre kadry sprawiają wrażenie rzucanych na planszę jeden na drugi, niczym zdjęcia na stół.
Pojawiają się też ramki i kadry rysowane ukośnie, czasem pojedynczy rysunek zamiast tradycyjnej, prostokątnej formy potrafi przybrać kształt trapezu. Częstym zabiegiem jest też umieszczanie dymków lub onomatopei poza kadrem, w ramce, czyli zgodnie z konwencją komiksową w obszarze nienależącym do opowiadanej historii. Wszystkie te rozwiązania graficzne intensyfikują dynamizm opowieści.
Rozpoznawalny styl Janickiego sprawdza się zarówno w konwencji groteskowej, jak i realistycznej. Choć artysta zdaje się być stworzony do albumów fantastycznonaukowych, szczegółowego rysowania kosmosu, dziwnych istot i osiągnięć technicznych, zajmował się również komiksem historycznym oraz stworzył serię dla dzieci.