Andrzej Dudziński – TBPI Poster

1683

Andrzej Dudziński

rocznik 1945
urodzony w Sopocie
mieszka i tworzy w Warszawie
zajmuje się plakatem, malarstwem, rysunkiem, ilustracją prasową i książkową, fotografią oraz reżyserią filmową

„Przeciwstawianie geometrii chaosowi nie jest jedynym celem moich artystycznych dociekań – wolę obserwować, jak chaos geometryczne systemy sobie podporządkowuje. Najbardziej fascynuje mnie emancypacja kreski, uwalnianie jej od wszelkiej sztywności euklidesowego świata. Wyzwalanie kreski przez działania spontaniczne jest dla mnie celem samym w sobie, szansą na przyłapanie ulotności, rejestracją ułamka czasu, próbą opisu zachowań chaotycznych”.

W latach 1966–1968 studiował architekturę na Politechnice Gdańskiej, po czym architekturę wnętrz i grafikę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, a następnie na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1972 roku zakończył studia na Wydziale Grafiki w Pracowni Plakatu prof. Henryka Tomaszewskiego. Przez około trzy lata (1970-1972) mieszkał w Londynie, współpracując z pismami undergroundu: „OZ”, „Ink”, „Frendz” i „Time Out”. Po powrocie do Polski, w nieco odmienionym klimacie, szybko ugruntował swoją pozycję jako artysta m.in. dzięki Dudiemu − rozczochranemu ptakowi, kontestującemu co tydzień w „Szpilkach”. Jego prace publikowały czołowe czasopisma polskie. Stale współpracował z „Literaturą”, „Kulisami” i „Polityką”. Ponadto Dudziński projektował plakaty teatralne i filmowe, pisał (wspólnie z żoną Magdą) i ilustrował książki dla dzieci, projektował scenografie teatralne i czołówki filmowe, współpracował z radiem i telewizją oraz wystawiał swoje prace w czołowych galeriach. Od 1977 do 2015 roku mieszkał w Nowym Jorku, współpracując z wiodącymi periodykami amerykańskimi, w tym: „The Atlantic Monthly”, „The Boston Globe”, „Newsweek”, „The New York Times”, „Playboy”, „Rolling Stone”, „Vanity Fair”, „The Washington Post” i „Time”, a także z wieloma czasopismami europejskimi. Ponadto współpracował z takimi podmiotami jak: AT&T, Condé Nast, IBM, Deutsche Telekom i Royal Bank of Scotland. W latach 1982–1990 wykładał w nowojorskim Parsons School of Design. Prowadził również działalność dydaktyczną w Wyższej Szkole Sztuk Wizualnych i Nowych Mediów w Warszawie (2002-2006), a w latach 2014–2016 na Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Miał wiele wystaw indywidualnych w Polsce (Bydgoszcz, Kraków, Lublin, Olsztyn, Rzeszów, Sopot, Szczecin, Tarnów, Warszawa i Wrocław) oraz poza jej granicami (Berlin, Bratysława, Düsseldorf, Genewa, Lipsk, Londyn, Nowy Jork, Paryż, Praga, Tokio i Waszyngton). W 2015 roku, dla upamiętnienia 100-lecia urodzin Stanisława Dygata, na zamówienie TVP 2, reżyserował film dokumentalny „Mój ojciec Staś” według scenariusza Magdy Dygat.

Najważniejsze nagrody i wyróżnienia: Honorowy Obywatel Sopotu, 2001; Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, 2012; Neptun – nagroda Prezydenta Miasta Gdańska, 2013; Nagroda ZAiKSU-u, 2014.

Sposób obrazowania rzeczywistości przedstawionej w plakatach Andrzeja Dudzińskiego oparty jest zazwyczaj na konwencji narracyjnej nasyconej dużym ładunkiem humoru. Artysta buduje swój świat za pośrednictwem technik rysunkowych. Swobodnie kreślone elementy, z użyciem precyzyjnej kreski, ale często również posiadające walory stricte malarskie, jak też rozbudowana struktura kolorystyczna, często celowo dysonansowa, kształtują formy dowcipne, odwołujące się do świata wyobraźni dziecięcej lub do konwencji wyobrażeń, które osadzić należy w polskim ekspresjonizmie (Witold Wojtkiewicz), w malarstwie metafizycznym oraz w surrealizmie. Andrzej Dudziński przywołuje z tradycji malarskiej wizualne cytaty, nadaje im nową nośność semantyczną, dokonuje również przeskalowywania kształtów, a także miesza ze sobą porządki rzeczywistości ludzkiej, zwierzęcej i świata przedmiotów. To wszystko składa się na sugestywny, rozpoznawalny styl artysty.