Tomasz Leśniak

• rocznik 1977
• urodzony w Warszawie
• mieszka i tworzy w Warszawie
• specjalizuje się w komiksie, ilustracji i animacji

„Bardzo cenię pracę zespołową. Mam świadomość swoich ograniczeń, a współpraca z innymi ludźmi pozwala je przeskoczyć. Świetne jest to, że można skorzystać z cudzych umiejętności i talentów i spleść je z własnymi. Efekty przynoszą ogromną satysfakcję”.

Uzyskał dyplom u prof. Juliana Pałki i prof. Mieczysława Wasilewskiego z projektowania graficznego na Wydziale Grafiki Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Jego prace były publikowane m.in. w „Świerszczyku”, „Ślizgu”, „Przekroju”, „Newsweeku”, „Machinie”, „Filipince” czy „Dużym Formacie”. Ze scenarzystą Rafałem Skarżyckim stworzył komiksy dla dzieci „Tymek i Mistrz” oraz serię dla dorosłych „Jeż Jerzy”, na podstawie której w 2011 roku powstał pełnometrażowy film animowany (reż.: T. Leśniak, W. Wawszczyk, J. Tarkowski).

Najważniejsze publikacje: seria „Jeż Jerzy” (rys.), scen. R. Skarżycki, „Ślizg”, Egmont Polska, Kultura Gniewu, 1999–2018; seria „Tymek i Mistrz” (rys.), scen. R. Skarżycki, „Gazeta Wyborcza”, Egmont Polska, Kultura Gniewu, 2003–2018; seria pasków prasowych „Polska mistrzem Polski” drukowana w „Gazecie Wyborczej” (rys.), scen. R. Skarżycki, Timof Comics, 2018; „Hej, Jędrek”, cz. 1–6 (rys.), tekst R. Skarżycki, Nasza Księgarnia, 2015–2018.

Najważniejsze nagrody i wyróżnienia: Grand Prix Festiwalu Komiksu, Łódź, 1999; brązowy medal KTR w kategorii ilustracja prasowa, Warszawa, 2009; Grand Prix SICAF, Seul, 2012; Spirit Award na Brooklyn Film Festival, Nowy Jork, 2012.

Tomasz Leśniak obecnie rysuje głównie na tablecie, chociaż wcześniej zdarzało mu się korzystać z flamastrów czy akwareli. Operuje specyficzną, rozpoznawalną kreską, którą doskonalił przez ponad dwie dekady. Choć z czasem straciła ona zadziorność, szkicowość i punkową nonszalancję na rzecz precyzyjnego, pozornie niedbałego stylu, rysunki zachowały swoją dynamikę i ekspresję.
Ewolucji uległ też sposób kładzenia koloru: początkowo płaski, odpowiadający dość schematycznym rysunkom, z biegiem czasu stawał się coraz bardziej przestrzenny, w paskach prasowych bliższy animacji.
Na dynamikę komiksu wpływają dymki wychodzące poza ramkę, zmiana perspektywy, planów, wielkości kadrów i inne eksperymenty z formą, na przykład rozpad kadru na kolejne, przedstawiane z różnych punktów widzenia, coraz mniejsze kadry aż do zupełnej utraty czytelności.
Absurdalno-satyryczne komiksy Leśniaka obejmują żarty słowne i wizualne, na przykład postacie czytają ramki z tekstem lub zdają sobie sprawę z istnienia autorów.
Występujące barwy są intensywne, jaskrawe, jednak w zależności od tego, czy komiksy są przeznaczone dla dorosłych, czy dla dzieci, należy mówić o dwóch nieco odmiennych stylach.
W komiksach dla dorosłych kreska jest brudna, undergroundowa, w przerysowaniu i groteskowości bliższa cartoons. W komiksach dla dzieci artysta, poprzez zaokrąglenie oraz sposób kładzenia kolorów i przedstawiania dziwnych istot, zbliża się nieco do Tadeusza Baranowskiego, jednak nadal jest zauważalny charakterystyczny styl Leśniaka.

Galeria Tomasza Leśniaka

Więcej informacji o artyście: behance.net/tomasz_lesniak