Stefan Lechwar – TBPI Poster

1699

Stefan Lechwar

rocznik 1975
urodzony w Jaśle
mieszka i tworzy w Bytomiu
zajmuje się grafiką użytkową, w tym plakatem, systemami identyfikacji wizualnej, malarstwem, ilustracją i teatrem

„Plakat ma za zadanie gadać… krótko i na temat. Jest skrótem graficznym skrótu myślowego”.

Studia artystyczne odbył na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Dyplom uzyskał w 2001 roku w Pracowni Projektowania Plakatu prof. Romana Kalarusa. Od 2003 roku pracuje w Katedrze Projektowania Graficznego Instytutu Sztuki w Cieszynie Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, gdzie od 2006 roku jest adiunktem. W latach 2012–2013 był wykładowcą w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Opolskiego.

Swoje prace pokazywał na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju oraz poza jego granicami, m.in. w Barcelonie, Berlinie, Bochni, Brnie, Bytomiu, Charkowie, Chorzowie, Cieszynie, Colorado, Glasgow, Gliwicach, Guilin, Hongkongu, Jaworznie, Katowicach, Krakowie, Kuala Lumpur, Lahti, Legnicy, Lublinie, Łodzi, Mashhadzie, Mons, Moskwie, Ōgaki, Ostrawie, Oświęcimiu, Pszczynie, Radzionkowie, Ratingen, Reading, Sapporo, Seulu, Tczewie, Teheranie, Trnawie, Turynie, Tychach, Vasto, Warszawie, Wellington, Wilnie, we Wrocławiu, w Zabrzu, Zurychu i Żylinie.

Najważniejsze nagrody i wyróżnienia: Nagroda im. Andrzeja Tomiałojcia na Międzynarodowej Wystawie Rysunku Satyrycznego „SATYRYKON”, Legnica, 2002; stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2009; wyróżnienie na Międzynarodowej Wystawie Logotypów i Znaków TAMGA, Nowosybirsk, 2010; Excellent Award Sapporo Asian Winter Games, Special Collaboration Poster Exhibition, 2017.

System obrazowania Stefana Lechwara sięga do tradycji dadaizmu i pop-artu. Artysta zapożycza z kultury popularnej elementy obrazowe, które wyjmuje z ich naturalnych kontekstów, osadza w neutralnej przestrzeni, przez co uzyskują one nowe konotacje. Ich odczytywanie pozostawione zostaje odbiorcy. Twórca stara się eliminować te środki wyrazu, które byłyby nacechowane ekspresją. Piktogramom zaczerpniętym z kultury masowej, elementom literniczym powiązanym ze sobą jakimś typograficznym układem nadaje kształt zazwyczaj prostych, okonturowanych, płaskich form plastycznych. Ich dodatkową cechą rozpoznawczą jest nasycona, jazgotliwa, infantylna kolorystyka. W tym samym systemie obrazowania osadzić należy prace wykorzystujące fotografię jako medium działań twórczych. Reprodukcje fragmentów rzeczywistości, ukazywane w wyabstrahowanym kontekście i w nowej sytuacji semantycznej, ujawniają wielość wariantów percepcji i odczytywania otaczającego nas świata. Nieco odrębny wyraz plastyczny otrzymały te realizacje, w których ujawnia się czynnik manualny. W pospiesznym, pozbawionym akademickiego pedantyzmu, kształtowaniu form pobrzmiewa echo ekspresjonistycznych tradycji artystycznych XX stulecia. Prace te pokazują jednocześnie, że poszukiwania twórcze Stefana Lechwara osadzone są na dwóch biegunach. Przyszłość pokaże, czy któryś z nich zyska przewagę, czy też nadal będą rozwijać się równolegle.