Rafał Olbiński

• rocznik 1943
• urodzony w Kielcach
• mieszka i tworzy w Nowym Jorku oraz Warszawie
• zajmuje się malarstwem, plakatem i ilustracją

„Art is a mirror held up to our dreams and desires”.

Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej i tamże uzyskał dyplom w 1969 roku. W 1981 roku wyprowadził się do Paryża, a rok później do Nowego Jorku. Wykładał w School of Visual Art w Nowym Jorku oraz w Tyler School of Art of Temple University w Filadelfii. Jest jednym z najbardziej znanych na świecie polskich plakacistów.

Swoje prace pokazywał na licznych wystawach indywidualnych organizowanych na całym świecie: w Belgii, Chile, Chinach, we Francji, w Holandii, Izraelu, Japonii, Kanadzie, Meksyku, Niemczech, Portugalii, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Wenezueli, we Włoszech (Amsterdam, Antwerpia, Berlin, Calgary, Caracas, Chicago, Cincinnati, Filadelfia, Frankfurt nad Menem, Guanajuato, Hamburg, Harbin, Katonah, Kolonia, Lizbona, Londyn, Lukka, Martina Franca, Mediolan, Nagoja, Nowy Jork, Nowy Orlean, Paryż, Pekin, San Francisco, Santiago, Seattle, Springfield, Stamford, Strasburg, Tel Awiw-Jafa, Tokio i Zurych), a także w Polsce (Gdańsk, Kielce, Legnica, Łódź, Toruń, Warka, Warszawa i Wrocław).

Najważniejsze nagrody i wyróżnienia: I nagroda w konkursie Instytutu Praw Człowieka, Strasburg, 1976; Prix Savignac, Paryż, 1994; Oscar za najbardziej znaczący plakat roku, 1994; nagroda czasopisma „Creative Review” w Londynie za najlepszą brytyjską ilustrację, 1994; I nagroda za plakat „New York City Capital of the World”, 1995; nagroda The Big Crit 2000 przyznana przez „Critique Magazine”, San Francisco, 2000; nagroda Premio Divina Guilia miasta Fondi we Włoszech za wybitny wkład w sztukę współczesną, 2002; złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, 2006.

Rafał Olbiński inspiruje się nurtem figuratywnym malarstwa surrealistycznego, a w szczególności malarstwem Salvadora Dalego i René Magritte’a. Jest także pod wpływem malarstwa metafizycznego, prerafaelitów i włoskiego malarstwa epoki quattrocenta. Precyzyjna kreska, wydobywająca wolumen form, a także kolor kładziony lokalnie, ściśle w obrębie obrysu, wyłaniają sterylną, „porcelanową” rzeczywistość, zapełnioną przez postaci, rzeczy i zwierzęta, zestawiane ze sobą w przedziwnych związkach. Świat przedstawiony ma u niego charakter rzeczywistości wyimaginowanej, poetyckiej, zaczerpniętej z obszaru marzeń i snów. Świat ten, klasycznie piękny, oczarowuje, wabi zmysły, ale również prowokuje i intryguje. Owa magiczna przestrzeń wciąga swoją doskonałością i zaskakuje niejednoznacznością wymowy przedstawionych motywów – zachodzi tu bowiem paradoks pomiędzy ujęciem tematu na serio a figlarną aurą emanującą z przedstawienia. Z tej też przyczyny w procesie percepcji multiplikują się różne tropy interpretacyjne.

Galeria Rafała Olbińskiego