Strona główna Albumy

Robert Adler – TBPI Comic Book

Przez

Redakcja

2020.08.25

2706

Robert Adler

rocznik 1978
urodzony w Warszawie
mieszka i tworzy w Warszawie
specjalizuje się w komiksie i ilustracji

„Wszystko, czego potrzeba do dobrego filmu, to broń i dziewczyna”.
(Jean-Luc Godard)

Prace Roberta Adlera ukazywały się m.in. na łamach „KKK”, „AQQ”, „Nowej Fantastyki”, „Resetu” i innych magazynów. Poza komiksami tworzy także ilustracje oraz okładki książek. Autor rysunków w 8 komiksach „Do Androids Dream of Electric Sheep?: Dust to Dust” amerykańskiego wydawcy BOOM! Studios. Seria ta jest prequelem powieści Philipa K. Dicka „Czy androidy śnią o elektrycznych owcach?”, na motywach której został nakręcony film „Łowca androidów” Ridleya Scotta.

Najważniejsze publikacje: „48 stron” (rys.), scen. R. Adler, T. Piątkowski, Mandragora, 2001; „Status 7: Breakoff” (rys.), scen. R. Adler, T. Piątkowski, Egmont, 2001; „Drugie 48 stron” (rys.), scen. R. Adler, T. Piątkowski, Mandragora, 2003; „Status 7: Overload” (rys.), scen. R. Adler, T. Piątkowski, Egmont, 2003; „boli.blog: tylko dla dorosłych”, Killer Panda Publishing, 2008; „Do Androids Dream of Electric Sheep?: Dust to Dust”, scen. C. Roberson, cz. 1−8, BOOM! Studios, 2010; „Statek Namiętności” (rys.), scen. B. Biedrzycki, Dolna Półka, 2013.

Robert Adler posługuje się rozpoznawalną od pierwszego kadru lapidarną, dynamiczną i nieco storyboardową kreską. Zauważalna jest jego inspiracja stylem komiksów amerykańskich, jednak przetwarza go w autorski sposób, otrzymując charakterystycznie lekką, niedbałą i pozornie prostą kreskę. Zazwyczaj rezygnuje z wyrazistego światłocienia i decyduje się na delikatne cieniowanie, często rysując je kilkoma szybko stawianymi liniami.
Styl Adlera łączy nierealistyczną umowność z bardzo uszczegółowionym tłem. Jedną z właściwości jego ilustracji jest wykreowanie w nich pełnego rozmachu świata oraz ściśle wypełnione kadry, często nieme. Adler jest jednym z najbardziej znanych polskich rysowników postaci kobiecych.
Artysta tworzy w różnych konwencjach – sensacyjnej, kryminalnej, cyberpunkowej czy nawet erotycznej – jednak słynie z pastiszu i absurdu.
Tym, co wyróżnia Adlera na tle innych autorów, jest ekstremalne zanurzenie jego rysunków w kulturze popularnej. Pełno w nich aluzji, cytatów i nawiązań do różnych filmów (m.in. „Pulp Fiction”, „Blade Runner”, „Kill Bill”), mangi (np. „Akira”, „Ghost in the Shell”) albo komiksów (nie tylko do „Batmana” czy „Daredevila”, ale i do polskiego „Funky Kovala”).
Adler ze względu na fabułę często stylizuje kadry na prace autora komiksów, do którego w danym momencie nawiązuje. Kiedy na przykład przedstawia Sin Village, sekwencję kolejnych obrazków rysuje w stylu „Sin City”, operując charakterystycznym dla Franka Millera połączeniem czerni, bieli i czerwieni.